Zillerpromenade

Vandaag een rustdag v.w.b. het skien maar niet ten aanzien van het hardlopen. Op de kaart en via internet ontdekt dat er een Zillerpromenade is die vanaf Kaltenbach tot aan Mayrhofen loopt, en grotendeels langs beide oevers.
Vanuit onze Ferienwohnung richting de Ziller gelopen (ja, ja, via de Zillerweg) en gelukkig ontdekte ik al snel een bruggetje.
Voor de zekerheid m'n trailschoenen aangetrokken omdat die warmer zijn en meer grip hebben op gladde ondergrond.

Waar vind je nog dit soort stationnetjes: een gebouwtje, een bordje en een bankje. En natuurlijk een paar wachtende treinreizigers, lekker in het winterzonnetje.

Elk dorpje heeft z'n kerkje. Maar ook veel appartementsgebouwen en -huizen. Maar veel in de kenmerkende Tiroolse stijl.

Techniek spreekt mij altijd aan, naast de moderne bruggen ook nog een oude vakwerkbrug voor het spoor.
Tijdens mijn studie in Delft (Civiele Techniek) hebben we dit soort bruggetjes ook wel eens in het klein gemaakt om gevoel te krijgen bij sterkte, doorbuiging en dimensioneren.

Aankomst bij Zell am Ziller. Hier zijn we 2 jaar geleden op wintersport geweest. Toen was het hele dal wit en het komt nu dan ook heel anders over op me.
Overigens is een groot nadeel in dit soort gebieden dat wanneer er weinig tot geen wind is alle rook blijft hangen en dat vind ik geen prettige condities bij het hardlopen.

Nog net op tijd kan ik m'n camera pakken om deze stoomlocomotief op de plaat te zetten. Deze locomotief rijdt nog geregeld over de Zillertalbahn als toeristische trekpleister maar doet dan ook gewoon mee in de dienstregeling.

Bij Bahnhof Ramsau-Hippach heb ik er een uur op zitten en ga ik over de brug over de Ziller om aan de andere oever weer terug te gaan.

Zell Am Ziller vanuit een andere hoek. De Ziller is in deze tijd van het jaar erg rustig.
In 1 uur en 57 minuten ben ik weer terug en heb dan 21,2 km afgelegd. Aangezien ik op de heenweg stroomopwaarts liep (dus ook bergopwaarts) heb ik een negatieve split gelopen.
Heerlijk gelopen zomaar op een winterse dag in Oostenrijk!

Wintersport II

Vandaag ook weer een prachtige zonnige winterdag. Ook bij het skien neem ik zo nu en dan de tijd om van de omgeving te genieten en plaatjes te schieten. Ik ga altijd wel even in de zon staan, want in de schaduw is het goed koud!
Hier xc3xa9xc3xa9n van de rustigere pistes van Hochzillertal. Het is sinds donderdag wel een stuk drukker geworden in dit skigebied.

Prachtige besneeuwde toppen en hellingen, vanaf een hoogte van 2300 meter gezien.

En even wat naar rechts gedraaid: het contrast met het groene dal. A.s. zondag en maandag wordt er weer nieuwe sneeuw voorspelt, het zal dan een heel ander aanblik gaan geven.

Vanmiddag de prijsuitreiking van de gehouden wedstrijden op donderdag. Jiska kon weer net als vorig jaar een derde plaats bemachtigen, en daar is ze trots op!
Haar vriendinnetje Renske komt net aanlopen om de eerste prijs in ontvangst te nemen.

En Menno was al lang blij dat hij niet laatste geworden is. Alhoewel hij toch wel dacht dat hij veeeeeel sneller was gegaan.
Morgen een "rustdag" en vanaf zondag gaan we weer verder met skien!
Ennuh Eef: Thirza heeft Markus weer gespot......

Wintersport

We zijn inmiddels al weer 6 dagen op wintersport in het Zillertal in Oostenrijk. Hier een foto met uitzicht op het dorp Stumm waar wij een huisje hebben gehuurd.

Het weer is prachtig, de pistes liggen er mooi bij en het uitzicht is adembenemend. Wanneer je hogerop bent zie je alleen nog besneeuwde toppen en lijken de omliggende bergen binnen handbereik te liggen omdat de driedimensionale werking wegvalt.
Het is wel koud maar dat is te verwachten in deze tijd van het jaar. De zon staat laag en werpt lange schaduwen op het witte sneeuw. Op deze foto het uitzicht vanaf ons vaste lunchplek met de toepasselijke naam Sky Bar.

Op het heuveltje op deze foto is de skischool gesitueerd waar 3 van onze kinderen skiles volgen, ieder op z'n eigen nivo.

Wij gaan 's morgens vroeg al naar boven met de gondeltjes om zo nog even lekker op de "maagdelijke" pistes te kunnen skien. Nou ja, aangeharkt door de pisteboelies. Het is dan ook nog lekker rustig, de grote massa komt pas in de loop van de morgen naar boven.
Hier vertonen Jiska en Menno hun kunsten op de lange latten. Het is mooi om te zien hoe snel en natuurlijk kinderen het skien oppakken!

Na een week niet hardgelopen te hebben bedacht ik me om vanmiddag al eerder het skigebied te verlaten om eens in de omgeving van ons huis te gaan trainen. Op de pistes is het overigens ook erg druk 's middags en dan vind ik het skien toch minder leuk worden.
Het dal is behoorlijk groen, zelfs bergop lopen is goed mogelijk. De laatste sneeuw is een paar weken geleden gevallen maar er is een warme wind door het dal gegaan waardoor tot een hoogte van ca. 1200 alles bijna sneeuwvrij is.

Uiteraard neem ik als bergloper een aantal fikse beklimmingen mee in m'n training. In totaal loop ik 12 km in 1:20. Ik heb het parcours niet van tevoren uitgezet en dat heb ik geweten. Asfaltweggetjes die ineens doodlopen, dwars door een bos afdalend op een pad met keien en gladde stukken enz. Volgende keer wel m'n trailschoenen aandoen.

Onderweg kwam ik nog een echte vergroeide stalachtiet met een stalachmiet tegen, van ijs wel te verstaan. Prachtig gezicht. Je kunt zien dat het dus koud is hier, brrr. Na ruim een uur lopen verlangde ik ook wel weer naar ons warme huisje...

42:54!

Het wordt weer eens tijd voor mijn favoriete trainingsvorm, de ZID (Zeer Intensieve Duurloop). Ik ben dit jaar slechts 2x aan een 10km toegekomen met tijden in de 44 min. Dat moet sneller kunnen!

Ik kleed me om en doe binnen al diverse oefeningen om de spieren op te warmen en voor te bereiden op een strakke 10km. Ik ga naar buiten en de temperatuur voelt koud aan. Er staat ook best wel wat oostenwind. Ik loop zo'n 2km warm met allerlei versnellinkjes, op weg naar mijn "gecertificeerde" 5/10 km parcours. De benen voelen goed.

Ik hoor opeens m'n naam roepen: "papa!". Ik zie m'n dochter Kirsten die Tom de nodige aandacht aan het geven is. Tom is een pony. Ze heeft inmiddels al heel wat verzorgpony's die ze trouw bezoekt.

De start is altijd lastig. Welke snelheid kies ik? Ik wil de eerste km in 4:15 lopen. Een paar honderd meter voor me rijden 3 meisjes zwalkend over het fietspad. Dat wordt m'n eerste mikpunt, eens kijken of ik ze in kan halen. Ik loop wat op ze in en km 1 gaat in 4:21. Ai, dat komt vast door de kou.

Ik versnel wat. De meiden hebben niet door dat ik dichterbij kom en zijn verbaasd dat ze ineens door een hardloper worden ingehaald. Ik ben nog wat aan het zoeken naar ademhalingsevenwicht. Km 2 gaat in 4:14. Dat geeft de loper weer moed.

Ik wordt ingehaald door een jongen op een fiets. Hij rijdt echter later weer wat langzamer zodat ik hem in het zicht houdt. Km 3 gaat in 4:17. Ik moet heel bewust m'n snelheid vasthouden nu de wind tegenwerkt op de heenweg. Km 4 gaat in 4:15. Nog 1 km, dan kan ik omkeren en heb de wind mee. Halverwege kom ik door op 21:25. Ik moet 180 graden draaien en dat haalt de snelheid er even uit.

Ik heb nu de wind mee. M'n gezicht voelt stijf door de vrieskou die er op de heenweg continu op stond. M'n voeten voelen nu pas lekker warm. Na bijna een km op de terugweg kom ik de 3 meiden weer tegen. Ze kijken me zwijgend aan, wat zullen ze denken? Km 6 gaat in 4:18.

Ik reken wat aan de mogelijke eindtijd. De tweede helft zal niet sneller zijn dan de eerste is me duidelijk. Kan ik nog onder de 43 minuten duiken? M'n PR ligt op 42:46, 3 jaar geleden gelopen. Km 7 gaat in 4:17. De vermoeidheid slaat toe. Nu wordt het knokken.

Ik zie aan m'n linkerhand een legerdump en bedenk me dat ik daar nog langs moet van de week. Ik wil van die leren handschoenen voor in auto omdat ik snel witte vingers krijg bij het direct aanraken van koude oppervlakken. Handig bij het ruiten krabben, sneeuwketting omleggen of het koude stuur na nachtvorst. Km 8 gaat in 4:20.

Nu moet ik toch niet verslappen. Ik besluit de negende km nog niet te versnellen maar dit voor de laatste km te bewaren met de finish in zicht. Km 9 gaat ook in 4:20. De tijd staat op 38:42. Met een laatste krachtsinspanning rond ik km 10 in 4:12 af. Eindtijd 42:54, slechts 8 seconden van m'n PR af.

Nu heb ik op alle afstanden dit jaar een snelle tijd gelopen:
5km in 20:24 (PR)
10km in 42:54
21,1km in 1:32:35 (PR)
42,2km in 3:31:47 (PR)

Nu eerst 2 weken op wintersport en eens kijken of daar ook, naast het skien, lekker te trainen valt!

Negatieve split

Afgelopen week niet aan trainen toegekomen door drukte op het werk. Aangezien ik vanmiddag met m'n dochter mee zou gaan naar een gymwedstrijd ben ik vanmorgen bij het krieken van de dag vertrokken voor een duurloop. Ik ben van plan de komende weken de lange duurlopen langzamer te lopen dan gebruikelijk om zo m'n hartslag naar beneden te krijgen.
Het is behoorlijk koud dus voor het eerst weer met een muts op gelopen. Tempo steeds op zo'n 5:45/km gehouden. Het is erg rustig op de weg en op de fietspaden rond het Lunterse bos kom ik alleen maar een enkele hardloper tegen. Heerlijk om zo een beetje alleen op de wereld te zijn.
Door het langzame tempo besef ik dat ik niet om 10:00 uur thuis zal zijn, de tijd die ik m'n dochter had doorgegeven. Ik ga dan ongemerkt toch wat sneller lopen, zeker nadat ik de Goudsberg afdaal. Na 2 uur en 6 minuten kom ik weer thuis en heb dan een afstand van 22,4 km afgelegd. Ik voel niet veel van de marathoninspanning van vorige week.

Het gebeurt me vrijwel nooit, maar ik heb nu een negatieve split gelopen. Maar ja, da's maar in een training. Zou leuk zijn om dit eens in een wedstrijd te doen.

Incognito

Vanmorgen om 07:30 uur vertrokken naar de Zuidwesthoek van ons land, naar Spike City. Behalve het thuisfront en m'n zus en zwager die in Spijkenisse wonen was niemand op de hoogte. Afgelopen vrijdag pas ingeschreven omdat het weer er toch wel goed uitzag.
Om 08:45 uur m'n startnummer afgehaald en m'n eigen drankjes afgegeven om vervolgens snel naar het huis van zus en zwager te gaan om me daar verder voor te bereiden. Wat een luxe op deze manier. Ze wonen slechts 1km van AV Spark. Lekker nog een bakkie koffie en ontspannen voorbereiden. Hans (m'n zwager) vraagt of hij ook mee kan fietsen. Da's natuurlijk helemaal gezellig en handig. En hij wil nog foto's maken ook!

Om even over half elf komen we pas op de atletiekbaan. Helemaal incognito blijven lukt al niet want ik kom Jan van der Wielen tegen die 2 weken geleden met ons meereed naar de Zuiderzeemarathon. Hij is ook weer present.
De start is om 11:00 uur en de lucht is mooi, veel blauw en een zonnetje. Er staat wel wind, dat zullen we later merken. Na 1,5 rondje op de atletiekbaan worden we losgelaten en gaan we naar het gebied ten zuiden van Spijkenisse (de Bernisse).

We lopen eerst door een klein parkje heen en daar is het wel wat druk. De halve en de hele lopen tot km 9 samen. Wat ik niet goed begrijp is dat groepen soms over de hele weg breeduit lopen zodat je niet langs kunt.
Ik heb me voorgenomen om constant 4:50/km te lopen en dat lukt goed, ondanks de stevige wind.

Nadat de halve marathon afgesplitst is wordt het heerlijk rustig en loop ik een zestal km's met Karel Leeuwangh op die nu 69 jaar is en al 92 marathons heeft gelopen. Op z'n 70e wil hij de 100e lopen. Zijn streeftijd is 3:30, dus proberen bij te blijven.

Bij het 15km punt is Hans al vooruitgereden om mijn flesjes te pakken. Ik neem een gel en wat water en ga snel weer verder. Helaas raak ik Karel kwijt die direct doorgelopen is.
Vanaf km 17 wordt het zwaar, ik heb de harde wind nu pal op de kop tot km 21. Dit kost me veel energie omdat ik de km tijden toch laag probeer te houden (net boven de 5:00). Misschien had ik dit niet moeten doen.

De foto is wat vaag maar ik plaats 'm toch omdat dit mijn mentale tik is omdat hier zojuist na 25 km het pacergroepje van 3:30 voorbij is gegaan. Ik heb even geprobeerd aan te haken maar ik wil toch altijd m'n eigen tempo lopen.
Tot 30km loopt alles nog wel lekker, ik kom door op 2u:30m. Maar dan slaat helaas de misselijkheid weer toe. Ik neem nog wel een gel bij de drankpost maar daarna zakt het tempo toch terug naar 5:20 en na 35km naar zelfs 5:45. Verdween bij de Zuiderzeemarathon na 35km de misselijkheid, dit keer dus niet.

 

Bij km 39 moet ik toch even de kant in om er wat uit te gooien (sorry, wandelaars) en dat lucht op. De laatste km's kan ik weer wat versnellen.

 

Nog even onder de brug door en dan nog 1,5 km naar de atletiekbaan.

Even onder brug door staat Bjorn die me herkent en aanmoedigt. Hij heeft de halve marathon gelopen.
Hans fietst even achter me, inmiddels wel wat koude voeten gekregen...

Het is ongelooflijk, maar kijk eens naar de tijd. Hier heb ik patent op. Dit is al de derde keer dat ik 3:37:59 loop op de marathon (netto 3:37:50): bij de Drenthemarathon, de Brabantmarathon en nu dus hier.
Na afloop direct naar het huis van m'n zus en zwager gegaan om een heerlijk flesje cola te nemen en een warme douche.
Organisatie was goed, veel vrijwilligers, leuke route (die ook snel kan zijn). En voor mij belangrijk: 1 ronde.
Dacht ik na de Zuiderzeemarathon op de goede weg te zijn met drinken en eten voor en tijdens de marathon..... Maar eens evalueren met de sportdietist die me momenteel begeleid m.b.t. m'n maagproblematiek.

Plezierloop IJsselvallei

Vanmorgen om 10:20 met een groep van 9 lopers bij Olst verzameld, het eindpunt van een training door de IJsselvallei. Om 10:35 uur met de trein naar het startpunt: Zutphen.
Na lang aandringen bij Eric heeft hij nu deze tocht georganiseerd. En het weer werkt prima mee!

In Zutphen staat de 10e loper al te wachten: Jan Broers.

Nog even een groepsfoto voordat we op weg gaan. Zoals je kunt zien mooi op tijd: 11:00 uur.
V.l.n.r. achter: Sander, Eric, Frank, Erwin, Jan, Ronald. V.l.n.r. voor: Wesley, Jannet, Geert, Gerrit.

Het station van Zutphen.

De brug over de IJssel, een nauwe doorgang.

Prachtig uitzicht, mooi weer.

Eric als eenzame loper, even wat achtergebleven door een telefoontje van de catering.

Deze catering dus: Eric's zoon heeft de moeite genomen om de eerste drankpost te bemannen: cola, sportdrank, water, koek.

Blik langs de ruxc3xafne van Slot Nijenbeek over de IJssel.

Oversteekplaats geallieerde troepen in 1945.

We genieten nog even van het uitzicht op deze plek.

Zo af en toe wat klauterwerk en door drassig gras of blubber lopen. Op sommige plekken zouden m'n trailschoenen toch wel handiger zijn geweest.

 

 

Deventer, hier wordt in het okerkleurige pand de tweede voorleesavond voor schrijvende lopers gehouden in februari.

Net nadat we weer een drankpost hebben gehad (waarvoor dank aan Eric's vrouw) zijn we nu voorbij Deventer, ook hier gras, nattigheid en uitzicht op de IJssel.

 

 

Op een gegeven moment gaan we wat meer van de IJssel af en lopen we tussen bomen. Ook dit mooie optrekje komen we tegen.

Bij terugkomst in Olst hebben we er 33km op zitten. Veel gezien onderweg, gezellig gekletst en goed verzorgd door onze gids Eric.
Natuurlijk even een gezellige nazit in een cafe in de buurt.
Alle foto's die ik gemaakt heb zijn te bekijken onder foto's plezierloop IJsselvallei

Zuiderzeemarathon 2007

Wederom een pluim voor de organisatie van deze bijzondere marathon! Veel vrijwilligers, aandacht voor de loper, gemoedelijk, alles liep weer op rolletjes. Nou ja, op Asics in mijn geval. Maar ook rolletjes waren weer aanwezig dit keer. Sommige lopers hadden een begeleidende fietser meegenomen.

Bij aankomst zag ik al direct deze tafels met kratjes staan. Ik had Leo Visscher deze hint gegeven zodat geen onduidelijkheid bestaat bij het afgeven van je eigen drankjes. En het werkte perfect: op de routekaartjes kon je precies zien waar de drinkposten waren. Ik heb zelf op post 3 en 6 mijn vier flesjes van mijn drinkbelt vervangen. Na afloop kon ik mijn leeggedronken flesjes weer keurig terug nemen!

Maar goed, hoe begon de dag? 's Morgens om 07:30 uur vertrokken om eerst Ronald Moska en Jan van der Wielen bij bushalte Smittenberg in Beekbergen op te pikken en vervolgens Eric de Vries op station Apeldoorn. Het ritje naar Zwolle duurt niet zo lang maar in dit gezelschap is 'ie helemaal snel voorbij.
Bij aankomst eerst maar even naar de kleedkamers, die nog lekker rustig waren, om ons om te kleden. Het is nog koud buiten maar op advies van Eric trek ik toch maar alleen m'n Windstopper shirt aan en een lange tight, precies de goed keus blijkt achteraf.

Ed van Beek is inmiddels ook de kleedkamer ingekomen. Eric is erg nieuwsgierig naar de inhoud van het speciale tasje van Ed (en ikzelf eigenlijk ook). Bij wijze van uitzondering mogen we de geheimen van deze ultraloper aanschouwen...

Et voila! Wat zie ik daar... Ah, Nivea Hair...
Dat is natuurlijk voor als Ed straks op het podium moet staan...

Terwijl sommigen zich buiten ophouden in de kou...

....houden de meesten zich toch op in de kantine waar het lekker warm is.
Jan van der Wielen (66 jaar!) houdt zich wat afzijdig (achteraan met de muts op) en zal de marathon in 4:39 afleggen, heel goed gedaan!

Met luxe touringcars worden we naar Nagele gebracht waar het startpunt is. Pieter van Zijl is ook van de partij, we ontmoetten elkaar afgelopen juni bij de Graubunden marathon in Zwitserland. Hij is samen met Menno en Anton op pad die willen proberen onder de 4 uur te finishen. Dat is op 3 minuten na niet gelukt, jammer.

Bij aankomst in Nagele hebben we nog even een half uur om te blauwbekken bij het terrein van de lokale voetbalvereniging. Hier moeten we ook al onze tassen afgeven (en dus m'n jas)terwijl het startpunt een paar honderd meter verderop is. Misschien toch nog een klein puntje van verbetering voor de organisatie.

Ben Hermeler is ook weer van de partij waar ik vorig jaar lange tijd mee heb samengelopen. Hij wil nu 3:20 lopen, dan zullen we niet veel samen zijn vermoed ik.

Ronald en Jan schijnen deze dame te willen gaan begeleiden...

En Eric kijkt enigszins bezorgd boven de lopersmassa uit. Waarom weet ik niet..

Vlak voor de start. Alhoewel je dat er niet echt aan afziet. Iedereen keuvelt nog wat. Rechts Andre Pelgrom en links op de rug gekeken Ronnie en Janna. Voor Janna haar marathondebuut die ze "eventjes" in 3:13 zal afraffelen!

We starten om 11:00 uur en ik heb me voorgenomen om zo lang mogelijk rond de 4:50 per km te lopen. In Nagele maken we een klein rondje (klein dorp) en dan lopen we een stuk langs de Schokkeringweg richting Schokland. Hier links op de foto het Schokland museum.
De wind staat schuin tegen maar daar heb ik niet zoveel last van.

Na ruim 8 km draaien we de weg langs de dijk op die ons scheidt van het Zwarte Water. Op dit stuk zie je pas goed hoe ver je kunt kijken.

Vlak voor Ramspol toch nog wat publiek op de brug! Even na de brug mijn eerste wisselpunt voor de flesjes aan mijn drinkbelt en tijd voor een gel. Dit "kost" me ruim een halve minuut.

De kenmerkende landhoofden van de Blaasbalgkering van Ramspol, uniek in de wereld. Ik weet me nog te herinneren dat het project destijds door moest gaan vanuit innovatie oogpunt maar dat vele deskundigen twijfelden of er uberhaupt wel een kering nodig was.
Tot km 28 kan ik lekker doorlopen maar merk ik bij het legen van een colaflesje dat m'n maag wat vol voelt. Een slecht teken. Ik voel ook wat misselijkheid opkomen en moet dan ook gas terugnemen. Bij 30km draaien we de wind in de Mastenbroekpolder in. Tot mijn verbazing neemt de misselijkheid bij 35km weer wat af waardoor ik weer wat kan aanzetten. Maar door de wind ook weer niet te veel.

In de laatste km zie ik ineens Eric op een paar honderd meter achter mij. Die loopt weer een goede race en dat moet een PR worden.
Ik bereik de finish in 3:33:18 en daar ben ik tevreden mee. Het bevestigt mijn vorm van de laatste tijd.

En daar hoort natuurlijk ook een medaille bij!

Eric komt 32 seconden na mij binnen met een grote grijns op z'n gezicht. Weer een prachtig PR gelopen.

En Ronald Moska in 3:47 nog wat. Ook tevreden omdat er niet meer in zat vandaag.
Na afloop nog een uurtje in de warme kantine verbleven om de prijsuitreiking bij te wonen. Daar weer diverse mensen gesproken, gezellig!
Om 18:00 uur was ik weer thuis. Voldaan.