Mijn eerste geslaagde ultraloop! In Winschoten probeerde ik al een keer de 50km maar dat lukte toen niet. Vandaag dus wel. Het zal vast aan de omgeving liggen, het is echt een prachtige route, dat stimuleert!
Om 05:45 pik ik Jan Broers op bij de carpoolplaats Voorthuizen aan de A1 om vervolgens bij Deventer Eric de Vries in te laten stappen. Gezamenlijk rijden we zo naar Kloster-Oesede, vlak bij Osnabrxc3xbcck. Het stuk door Nederland is nog net wat langer dan door Duitsland, zo'n 100 om 90 km. We zijn er ruim op tijd en parkeren de auto bijna voor de deur. Iets te dicht bij de deur zal later blijken omdat omgeroepen wordt of de bestuurder van een Nederlandse auto zijn auto daar weg wil halen.
In de Turnhalle is het een mix van ontbijters en net aangekomen lopers. Je kunt hier voor het luttele bedrag van 2 euro overnachten van vrijdag op zaterdag waarvoor je dan ook nog eens pasta en een ontbijt krijgt!
We ontmoeten al snel een aantal Nederlanders waaronder Wilma Dierx die samen met Bram van der Bijl en Peter Zuidema is gekomen. Om de hesjes op de achtergrond draait het allemaal. Aan een gelopen tijd is hier geen eer te behalen, wel aan het aantal keer dat je hier gelopen hebt. Na 1 keer krijg je de eretitel Nuller, na 5x ben je Berg- und Talfxc3xbchrer en na 10x Magister Bergum und Talum.
Sommige lopers zijn al bij de eerste start vertrokken om 08:30. Wij vertrekken na een korte toespraak om 09:00 uur. Er wordt een stukje uit de plaatselijke krant aangehaald waar vermeld wordt dat deze loop weer plaatsvindt en waarbij bewoners van huizen met een huisnummer waarin de 0 voorkomt gevraagd worden deze af te plakken anders verdwalen de lopers of komen ze aanbellen. De route is namelijk gemarkeerd met nullen.
Bij het vertrek is het nog erg koud, zo'n -3 graden. De zon komt net boven de horizon. De lucht is helder en de rijp op de bomen en het gras laat een prachtig schouwspel zien. Ik start wat van achteren en al snel merk ik dat dit niet mijn tempo is en ga een grote groep voorbij.
Ik sluit me bij deze groep aan en dan vooral bij de loper met de rode kerstman-muts. T/m km 43 loop ik bij hem in de buurt. Niet een echte prater, we wisselen af en toe alleen wat kleinigheden uit. Maar dat vind ik prima, ik loop hier ook om te genieten van de omgeving. Afleiding hebben we overigens al genoeg op gedeelten die slecht beloopbaar zijn door bevroren tractorsporen. Wat loopt dat lastig zeg!
Er zijn slechts 5 drankposten maar die zijn uitstekend verzorgd. Voor mij is vooral de cola belangrijk. De drankposten liggen vaak naast het parcours, je moet er echt even naar toe lopen. Iedereen neemt hier ook echt even de tijd.
Na 16 km is er een klimmetje naar een uitkijktoren. Hier wordt door de meesten gewandeld.
Sommigen beklimmen de toren maar daar vind ik het nu te koud voor. En mijn groepje loopt ook door en die wil ik niet kwijtraken. Misschien wel leuk om de Null-lauf ook een keer in de zomer te lopen, er is namelijk ook een zomereditie. Dan ga ik die toren zeker op!
Naast bevroren grond ook veel boomstronken, het blijft continu oppassen geblazen. Soms heeft het zonnetje even wat meer kracht en dan komt er zowaar een zweetdruppeltje op m'n voorhoofd.
We lopen door het buitengebied van Osnabrxc3xbcck. Ik heb van mijn 2e t/m m'n 7e levensjaar in het plaatsje Bohmte vlak bij deze stad gewoond. Ik ben daar wel eens een keer teruggekeerd zonder kaart en verbazingwekkend hoe ik met beelden uit een ver verleden daar mijn weg nog kon vinden. Toch wel bijzonder om hier nu in der Heimat te lopen.
Het heeft voor mij toch altijd net wat meer wanneer het terrein geaccidenteerd is. Zulke bomen steken er dan toch wat mooier bovenuit.
Na 45 km kom ik ineens alleen te lopen en besef ik dat ik nu zelf op de markeringen moet letten. Gelukkig heb ik de route ook ge-upload in m'n Garmin zodat ik niet te ver kan afdwalen. Het vinden van de nullen blijkt nog lastiger dan ik dacht. Op een bepaald moment lijkt het pijltje rechtdoor te wijzen maar na een paar 100 meter zie ik op m'n GPS dat ik van de route afwijk. Ik loop 200m terug en zie dan 2 lopers komen die aangeven dat ik goed loop. Dan toch maar weer verder. Na 500m komen we bij een tunneltje en hier staan geen markeringen meer. Wanneer ze doorlopen zeg ik dat dit toch echt niet goed kan zijn en keer terug naar het tunneltje. Ik zoom wat uit op m'n GPS en zie dat ik weer terug naar het parcours kan wanneer ik door het tunneltje ga en "links aan houd". Bij dit soort acties ben ik altijd geneigd harder te gaan lopen en wanneer ik weer bij de route ben zie ik in de verte de twee lopers die ook steeds voor me zaten. Helaas heb ik nu wel de straat In Holland gemist die ik op de foto had willen zetten.
Na 50km op de teller kom ik weer terug bij de Turnhalle en heb ik m'n eerste ultraloop voltooid in 5 uur en een paar tellen.
Na afloop nog een gezellige nazit met Wilma, Peter, Dirk en Bram. Wilma en Dirk waren een half uur eerder gestart en waren ook net terug. Jan komt na 40 minuten ook relaxed binnen en dan is het nog even wachten op Eric. Na ruim 6 uur komt ook hij binnen en blijkt dat hij op precies hetzelfde punt ook verkeerd is gelopen maar weer teruggekeerd en daardoor een km meer heeft gelopen.
Om 16:00 uur keren Eric, Jan en ik weer terug na een zeer geslaagde dag. Null betekent zoiets als "geen". En inderdaad: geen wanklank, geen drukte, geen tijdmeting, geen gedoe, geen duidelijke markering, geen startschot enz. En: geen haar op m'n hoofd die er aan denkt om hier niet nog een keer aan mee te doen.
