Vandaag wordt het mooi weer, perfect voor een bergwandeling. De Salzkofel (2498m) is mijn doel. Op internet heb ik een verslag gevonden van iemand die aangaf dat je bij Sachsenburg naar boven kunt en er een parkeerplaats is bij een "Kraftwerk" op ongeveer 1200m hoogte. Deze weg heb ik inderdaad gevonden en het blijkt dat je ruim 8 km over onverharde Forststrassen rijd. Maar wel prima te doen. Dit bord geeft aan dat er verderop een slagboom is, dus parkeer ik hier de auto. Ik start om 08:15 uur met wandelen.
Mijn GPS horloge heeft moeite een fix te krijgen zo tussen de bergwanden. Maar bij het bereiken van een meer open gedeelte lukt het toch.
De weg gaat over in een pad over een aantal almen: Haslacheralm, Hiasenalm en Ambrosalm. Alle hekken staan open, de koeien staan weer op stal of in het dal denk ik.
Vlak na de hut op de Ambrosalm kun je kiezen voor de lange of korte weg naar de Salzkofelhütte. Ik kies voor de heenweg de korte route, voor de terugweg de lange route door het dal.
Prachtig weer, het wordt zelfs wat warm...
De Salzkofelhütte op 1987m hoogte. Kort geleden gesloten omdat het zomerseizoen voorbij is.
Daar moet ik heen, het kruis op de top.
Het laatste stukje nog met staalkabel gezekerd. Nou ja, één houder hangt er los bij.
Op de top om 10:45 uur. Hier noemen ze een top een Gipfel. Dan is dit dus een soort Gipfie.
De Grossglockner, weer goed te zien.
Linksonder de laatste boogbrug ligt ons vakantiehuis. Natuurlijk bel ik Jiska even maar oogcontact lukt niet, te ver weg. Ik blijf zo'n 3 kwartier op de top, genietend van het uitzicht, de zon. Uiteraard eet en drink ik ook het nodige.
Vegen in de lucht.
Op terugweg kom ik ook nog een groepje mannen tegen die de tocht naar boven maakten. Zij hebben hun auto nog veel verder hogerop in het dal geparkeerd. Ik heb dat niet aangedurfd voor het geval ze het hek hier bij het Kraftwerk toch dichtmaken.
Rond 14:00 uur ben ik weer terug bij de auto en mag ik de lange onverharde weg weer naar beneden. Halverwege komt er een tegenligger en die vraagt me te stoppen. Een mevrouw vraagt me in het Nederlands wat een Nederlander hier op de berg doet. Het blijkt dat zij, samen met haar man die even later ook arriveert, hier wonen.
Jan Reudink is schilder en heeft hier een atelier. Mocht ik hier nog eens komen, dan ben ik welkom voor een kop koffie!
Voor alle foto's:
klik hier
