Moosboden-bergmeertje (2510m)

Vroeg uit de veren om een wandeling naar Moosboden te maken, door het Kaponigtal. Voorspellingen zijn voor de middag niet goed, vandaar zo vroeg (06:00 uur) op de parkeerplaats hier (National Parkplatz op 1400m).

Het nieuwe Kraftwerk gebouwtje dat energie op moet wekken van het water van de Kaponig.

Het doel voor vandaag is de Seeschartl en zo mogelijk de Ochenladinspitz. Maar dat hangt van de weersomstandigheden af.

Aankomst bij de Bodenhutte (1649m). Alleen koeien aanwezig.

De beek meandert hier over een wat vlakker deel. De bodem is ontzettend nat. Er is gisteren dan ook erg veel regen gevallen.

Blij dat hier een bruggetje is, anders had ik geen droge voeten gehouden.

Aankomst bij wederom een vlakker deel, bij de Moosbodenhutte op 1949m. Ik ben inmiddels 6km verder en nog maar 550m gestegen. Maar vanaf hier wordt het dan ook even heftig, een steil pad naar boven.

Op 2170m gekomen is het vooral over blokken lopen en vaak ook drassige stukjes. De hoogtemeters schieten niet erg op.

Na 8km gaat het dan weer echt naar boven en kom ik na 2 uur en 40 minuten op een hoogte van 2510m aan bij een bergmeertje zonder naam. Inmiddels 8,9 km gewandeld. Het laatste stuk liep ik in een sneeuwbui en wat later ijsregen/hagel.

De wolken worden donkerder en de Seeschartl is nog ruim 100m hoger, de Ochenladinspitz 270m hoger (nu ook in een wolk). Helaas heb ik hier geen internetbereik, dus kan ik niet nakijken hoe het weer zich ontwikkelt. Ik besluit het hierbij te laten en een andere keer terug te keren bij mooi weer.

Richting de Hohe Tauern blijven wolken aanwezig maar ook blauwe stukken.

 

Na een poosje afdalen loop ik weer heerlijk in de zon, richting het zuiden geen wolkje aan de lucht. Hier kijk je het Kaponigtal in.

Vanaf de steile helling zijn de Moosbodenhutte goed te zien. Ik hoor nu ook schapen.

Bij zonlicht ziet zo'n alm er toch mooier uit.

In dit dal vele watervallen. Op de terugweg neem ik regelmatig een pauze om te genieten van de omgeving. Wanneer ik de lucht zo zie had ik wellicht  toch nog verder kunnen gaan naar de Scharte en/of de top.

De koeien hebben dit keer maar weinig aandacht, op de heenweg was dat meer.

Ik heb hier nog nooit zoveel water door de dam zien komen. Dan te bedenken dat de kinderen wel eens in de openingen hebben gelopen.....

Bij de parkeerplaats staat ook een overzichtsbord.

Na 6 uur ben ik weer terug bij de auto. Totaal 17,9 km gelopen met 1240 hoogtemeters. Een prachtige wandeling wanneer je voorbij de Bodenhutte bent. Dit jaar of volgend jaar nog maar eens overdoen bij een blauwe lucht!

Hochkedl (2558m)

De weersvoorspellingen waren voor vandaag tot een uur of 2 goed. Dus weer een bergtocht ondernomen, dit keer naar de Hochkedl op 2558m. Maakt onderdeel uit van de Reisseckgruppe.

 

Gestart ben ik vanaf de Christebauerhuette op ongeveer 1600m. Hier werd ik wel verrast dat we de parkeerplaatsen niet meer mogen gebruiken, alleen voor gasten van de hut zelf. Erg flauw hoor. Ik heb ze al een bericht gestuurd dat ze m.i. hier ook gasten mee verliezen. Ik heb na mijn tocht daar in ieder geval niets meer genuttigd!

 

Aankomst bij de Goriacher Alm na ruim 2 km. Een beetje een saaie weg.

 

Na de alm ga je nog verder naar het noordwesten om pas na ruim 4,5 km echt te gaan klimmen. Je hoeft gelukkig niet de hele tijd over de brede weg maar er is een parallel pad aanwezig door het bos.

Uiteindelijk kom je in een mooi gebied: Im Goassele, op ongeveer 2000-2200m hoogte.

 

Er zijn meerdere meertjes aanwezig.

 

De top ligt al op me te wachten.

 

Het laatste stuk naar de Scharte door een veld met grote en kleine rotsblokken.

 

Aangekomen op 2450m. Achter de dam ligt de Reisseckhuette. Geen geweldige plek voor een Gastwirtschaft/-hof.

 

Zo, nu deze hobbel nog nemen. Er is een nieuw gemarkeerd pad aanwezig.

 

Eenmaal boven gekomen moet je nog een stukje doorlopen om bij het Gipfelkreuz te komen. Die lijkt helemaal nieuw te zijn maar een stukje van het kruis is er afgeslagen. Het zou me niet verbazen dat dit gebeurd is door de bliksem afgelopen dinsdag.

Uiteraard vul ik het Gipfelbuch weer in.

 

Alle waterkrachtwerken goed te zien zo. Tot een paar jaar terug kon je met de Reisseckbahn nog tot de dam komen maar er blijkt geen nieuwe uitbater meer gevonden te kunnen worden. Het is nog steeds dicht. Jammer.

 

De Reisseck, rechts van het midden. Hier zie je ook dat het kruis wat verderop staat.

 

Ik ga dezelfde weg weer terug. Het bovenste stukje is, zoals je kunt zien, van extra steunen voorzien.

 

Het hele gebied ligt nu in de zon.

 

Op de terugweg neem ik regelmatig pauze, hier bij een meertje.

 

Toch wel frappant: zonet nog bijna wolkenloos, nu ontstaat er ineens een stapelwolk.

 

Weer op de hoogte waar bomen groeien.

 

Koeien op de Goriacher Alm.

 

Na 17,5 km en +/- 1100 hoogtemeters ben ik weer terug bij de auto in 5 uur en 45 minuten. Behalve het aanloopstuk een prachtige route!

Maresenspitz (2916m)

Aangezien vandaag prachtig weer voorspeld wordt ga ik de Maresenspitz bij Mallnitz nog een keer proberen. Vorig jaar moest ik de beklimming afbreken door het slechte weer. Ik parkeer de auto nu iets verder, namelijk bij de Wolliger Hutte (1576m).

De eerste paar 100 meters zijn met de kale hellingen niet zo mooi. De zon staat nog achter de bergen zodat het tijdens het klimmen nog koel is. Het is nu 06:30 uur.

Door even flink door te stappen bereik ik Auernig in 50 minuten. Auernig ligt op 2130m hoogte. Ik voel nu de eerste zonnewarmte! Vanaf hier is het de bedoeling om de Grat te volgen richting de Maresenspitz, nog ruim 4,5 km te gaan!

Vanaf Auernig ga je eerst via een pad links van de bergrichel, redelijk vlak.

Aankomst bij Torlkopf. In de verte is de voortop van de Maresenspitz te zien.

 

Bij Niedere Scharte is het ook even wat klauterwerk. Op zich goed te doen wanneer je geen hoogtevrees hebt.

 

Wanneer je op 2900m komt moet je niet denken dat je er al bent. Je moet dan zeker nog 10 minuten verder om de top op de foto te bereiken. En dit stuk moet je zeker "trittsicherkeit" hebben.

 

Op de top vul ik mijn naam en herkomst in in het Gipfelbuch. De vorige beklimmer was 4 dagen geleden. Een kruis staat hier niet. In totaal heb ik er 2 uur en 55 minuten over gedaan om hier te komen. Afstand was 6,5 km en hoogteverschil 1380m.

 

Even een bewijs dat ik er echt was.

 

In de verte de Grossglockner.

Links de wit besneeuwde Ankogel.

 

De Polinik.

 

 

 

Omdat het wat koud is op de top ga ik na een 10 minuten even wat naar beneden, zo'n 10m lager, uit de wind, in de zon. In de verte de doorgang tussen de 2 muren van Torlkopf.

 

Op de terugweg neem ik ook nog even de Torlkopf mee (2446m). Op de achtergrond de Maresenspitz waar ik zojuist vandaan kom. Het is inmiddels een stuk warmer geworden dus m'n fleece trui is nu uit.

 

Hier kun je goed het paadje zien aan de rechterkant dat weer naar Auernig leidt. Daar moet je ook geen misstap maken...

 

In de verte het kruis van Auernig. Daar kom ik ook de eerste mensen tegen vandaag. Sommigen gaan nog door naar de Maresenspitz, pfff, dat bij deze warmte...

 

Ook bij Auernig neem ik weer uitgebreid pauze, genietend van het uitzicht en de warmte.

 

Vervallen hutten op de Rosskopfalm.

 

In het totaal ben ik 6,5 uur onderweg geweest waarvan zeker 45 minuten pauze. Prachtige tocht, vooral het stuk van Auernig naar Maresenspitz.