Vroeg uit de veren om een wandeling naar Moosboden te maken, door het Kaponigtal. Voorspellingen zijn voor de middag niet goed, vandaar zo vroeg (06:00 uur) op de parkeerplaats hier (National Parkplatz op 1400m).
Het nieuwe Kraftwerk gebouwtje dat energie op moet wekken van het water van de Kaponig.
Het doel voor vandaag is de Seeschartl en zo mogelijk de Ochenladinspitz. Maar dat hangt van de weersomstandigheden af.
Aankomst bij de Bodenhutte (1649m). Alleen koeien aanwezig.
De beek meandert hier over een wat vlakker deel. De bodem is ontzettend nat. Er is gisteren dan ook erg veel regen gevallen.
Blij dat hier een bruggetje is, anders had ik geen droge voeten gehouden.
Aankomst bij wederom een vlakker deel, bij de Moosbodenhutte op 1949m. Ik ben inmiddels 6km verder en nog maar 550m gestegen. Maar vanaf hier wordt het dan ook even heftig, een steil pad naar boven.
Op 2170m gekomen is het vooral over blokken lopen en vaak ook drassige stukjes. De hoogtemeters schieten niet erg op.
Na 8km gaat het dan weer echt naar boven en kom ik na 2 uur en 40 minuten op een hoogte van 2510m aan bij een bergmeertje zonder naam. Inmiddels 8,9 km gewandeld. Het laatste stuk liep ik in een sneeuwbui en wat later ijsregen/hagel.
De wolken worden donkerder en de Seeschartl is nog ruim 100m hoger, de Ochenladinspitz 270m hoger (nu ook in een wolk). Helaas heb ik hier geen internetbereik, dus kan ik niet nakijken hoe het weer zich ontwikkelt. Ik besluit het hierbij te laten en een andere keer terug te keren bij mooi weer.
Richting de Hohe Tauern blijven wolken aanwezig maar ook blauwe stukken.
Na een poosje afdalen loop ik weer heerlijk in de zon, richting het zuiden geen wolkje aan de lucht. Hier kijk je het Kaponigtal in.
Vanaf de steile helling zijn de Moosbodenhutte goed te zien. Ik hoor nu ook schapen.
Bij zonlicht ziet zo'n alm er toch mooier uit.
In dit dal vele watervallen. Op de terugweg neem ik regelmatig een pauze om te genieten van de omgeving. Wanneer ik de lucht zo zie had ik wellicht toch nog verder kunnen gaan naar de Scharte en/of de top.
De koeien hebben dit keer maar weinig aandacht, op de heenweg was dat meer.
Ik heb hier nog nooit zoveel water door de dam zien komen. Dan te bedenken dat de kinderen wel eens in de openingen hebben gelopen.....
Bij de parkeerplaats staat ook een overzichtsbord.
Na 6 uur ben ik weer terug bij de auto. Totaal 17,9 km gelopen met 1240 hoogtemeters. Een prachtige wandeling wanneer je voorbij de Bodenhutte bent. Dit jaar of volgend jaar nog maar eens overdoen bij een blauwe lucht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten